Contacten opdoen
Blijf op de hoogte en volg Marion
12 Maart 2016 | Spanje, Murcia
De afgelopen weken stonden vooral in het teken van contacten opdoen en school. Dat laatste gaat helaas niet altijd heel vloeiend. De eerste dag dat ik in Spanje was, hoorde ik namelijk dat ik mijn laatste tentamen in Wageningen niet gehaald had en heb toen besloten dat ik hem z.s.m. wilde herkansen. Vanaf mijn tripje naar Valencia heb ik dus hard geleerd voor een Nederlands tentamen en dat terwijl mijn lessen in Spanje nog niet begonnen waren!
De dag na mijn reis naar Valencia trok mijn eerste nieuwe huisgenootje bij mij in: een Koreaans meisje. De week erna kwamen de andere 2, namelijk een jongen en een meisje uit Letland. Aangezien niemand heel goed Spaans spreekt is de voertaal in huis Engels. Vooral met het Letse meisje heb ik geregeld leuke gesprekken en we gaan weleens samen weg. De andere 2 zie ik niet zo vaak. Verder heb ik in die eerste weken na mijn taalcursus vooral contact met de Amerikanen van de taalcursus gehouden. We genoten van het Spaanse leven en zaten regelmatig na 22:00 nog een ijsje te eten op het gezelligste plein van de stad. Op een zondag heb ik voor ze gekookt en ook dat beviel erg goed.
In de eerste week van februari vingen dan (eindelijk) mijn lessen aan. Gelukkig had ik allemaal horrorverhalen gehoord van de Amerikanen, dus was ik op veel erger dan de realiteit voorbereid. Ik begreep waarschijnlijk van geen een zin alle woorden, maar toen ik na afloop aan de lerares nog wat vragen stelde, bleek dat ik het belangrijkste meegekregen had.
Door mijn herkansing moest ik amper een week na het begin van de lessen alweer terug naar Nederland. Ja, moest ja, ik had er echt geen zin in en niet alleen vanwege het tentamen. Gelukkig verliep alles prima en heb ik een hele leuke dag gehad in Nederland, maar ik had toch liever in Murcia gebleven. Het is echter niet voor niks geweest: ik heb het tentamen nu wel gehaald!
Weer terug in Spanje zijn de lessen ook steeds beter te volgen, maar bij een vak ben ik voor elk practicum zenuwachtig. Niet alleen vanwege de moeilijkheid van het practicum, maar vooral vanwege de mogelijkheid dat er een toetsje kan komen, die meetelt voor mijn cijfer. Het 1e en 3e practicum (van de 3!) bleken mijn angsten terecht. Gelukkig is de docente heel lief en komt ze bij mij steeds apart de vragen uitleggen en kan ik altijd om (vertaal)hulp vragen. De eerste bleek ook goed gelukt te zijn: ik had een 6,6!
De zondagen ga ik nog steeds iedere keer naar de kerk en ik begin me er steeds meer "thuis" te voelen, want het is een hele fijne kerk. Uiteindelijk zijn er een keer 3 meiden met mij meegegaan, mijn huisgenootje, een van de Amerikaanse meiden (met wie ik heel veel omga) en een Duitse studente. Hoewel ik tot die tijd alleen naar "de tweede helft" ging, besloten we toen maar meteen voor de volle mep te gaan. Dat beviel me zo goed, dat ik dat nu elke week doe. De dienst begint om 11:00 (Spaanse tijd: ergens na elven) en bij aankomst probeer je zoveel mogelijk mensen te begroeten (incl. het zoenen). Er wordt tijdens de eerste helft veel gezongen, de voorganger maakt regelmatig een toepassing bij een lied en de leden mogen een lied kiezen of een bijbelgedeelte voorlezen of bidden. Ook wordt er gevraagd of er nieuwe mensen zijn die zich voor willen stellen. Wij vielen natuurlijk enorm op als 4 buitenlandse meisjes, dus dat werd ook aan ons gevraagd. Echter, vanwege ons gebrekkige Spaans hadden we dat niet helemaal begrepen, dus werd de enige Engelssprekende in de gemeente gedwongen de vraag voor ons te vertalen (hoewel wij het toen natuurlijk al wel begrepen). In de tweede helft wordt er een meditatie gehouden, en ze zijn juist begonnen met een prekenserie over Timotheus.
Na een wat lastige start met mijn klasgenoten, begint dat nu ook (eindelijk) beter te worden. Ik denk dat er wat wederzijdse angst was om met elkaar te praten vanwege de taal. Eén jongen probeert regelmatig een beetje te kletsen en ook wiet heeft veel voor me gedaan. Wees gerust: tijdens een van de lessen ging het daarover en ze waren erg verbaasd over het hoge percentage Spanjaarden dat het weleens gerookt heeft. Toen kwam ik natuurlijk in beeld, want ja: jij komt uit Amsterdam! Helaas moest ik haar uit meerdere dromen halen en vertelde haar dan ook dat het percentage in Spanje hoger is dan in Nederland, ik zeker niet uit Amsterdam kom en dat Nederland meer is dan Amsterdam en wiet! Helaas geloofde ze me niet op alle punten, maarrr mijn eerste gesprekje (in de groep) was een feit. Sindsdien wissel ik regelmatig een paar zinnetjes met mensen, maar het bleef wat ongemakkelijk. Tot deze week, een paar mensen besloten naar een Arabisch theehuis te gaan en ik dit als een kans zag. Dit bleek waar te zijn, we waren met z'n vijven en het was eindelijk volgbaar voor mij. Ik wist snel genoeg aan te haken bij sommige gesprekken, vond dan de moed om ook wat te zeggen én meestal begrepen we elkaar. Een hele stap vooruit dus en ik kijk enorm uit naar de volgende stap(pen).
Om af te sluiten nog wat korte irritaties/grappige dingetjes aan mijn leven hier:
- we hebben 3 dagen zonder warm water gezeten, doordat de gasfles al leeg was en het weekend was
- ik heb inmiddels een aantal lessen niet gehad, omdat ze toch niet doorgingen, of de halve les verstreek voor de docent op kwam dagen
- we hebben de eerste echt warme dag gehad: 28 graden!
- meneer in de markthal en zijn collega en klant vonden het erg vermakelijk dat ik vroeg hoe je kokkels klaarmaakt
- toen ik ze klaarmaakte ging het toch niet helemaal goed: vlam in de pan (gelukkig snel gedoofd en de kokkels waren heerlijk)
Weer bedankt voor het lezen en laat het me vooral weten als je me mist, wat bij wilt praten en/of wilt skypen! Lijkt me erg gezellig.
De dag na mijn reis naar Valencia trok mijn eerste nieuwe huisgenootje bij mij in: een Koreaans meisje. De week erna kwamen de andere 2, namelijk een jongen en een meisje uit Letland. Aangezien niemand heel goed Spaans spreekt is de voertaal in huis Engels. Vooral met het Letse meisje heb ik geregeld leuke gesprekken en we gaan weleens samen weg. De andere 2 zie ik niet zo vaak. Verder heb ik in die eerste weken na mijn taalcursus vooral contact met de Amerikanen van de taalcursus gehouden. We genoten van het Spaanse leven en zaten regelmatig na 22:00 nog een ijsje te eten op het gezelligste plein van de stad. Op een zondag heb ik voor ze gekookt en ook dat beviel erg goed.
In de eerste week van februari vingen dan (eindelijk) mijn lessen aan. Gelukkig had ik allemaal horrorverhalen gehoord van de Amerikanen, dus was ik op veel erger dan de realiteit voorbereid. Ik begreep waarschijnlijk van geen een zin alle woorden, maar toen ik na afloop aan de lerares nog wat vragen stelde, bleek dat ik het belangrijkste meegekregen had.
Door mijn herkansing moest ik amper een week na het begin van de lessen alweer terug naar Nederland. Ja, moest ja, ik had er echt geen zin in en niet alleen vanwege het tentamen. Gelukkig verliep alles prima en heb ik een hele leuke dag gehad in Nederland, maar ik had toch liever in Murcia gebleven. Het is echter niet voor niks geweest: ik heb het tentamen nu wel gehaald!
Weer terug in Spanje zijn de lessen ook steeds beter te volgen, maar bij een vak ben ik voor elk practicum zenuwachtig. Niet alleen vanwege de moeilijkheid van het practicum, maar vooral vanwege de mogelijkheid dat er een toetsje kan komen, die meetelt voor mijn cijfer. Het 1e en 3e practicum (van de 3!) bleken mijn angsten terecht. Gelukkig is de docente heel lief en komt ze bij mij steeds apart de vragen uitleggen en kan ik altijd om (vertaal)hulp vragen. De eerste bleek ook goed gelukt te zijn: ik had een 6,6!
De zondagen ga ik nog steeds iedere keer naar de kerk en ik begin me er steeds meer "thuis" te voelen, want het is een hele fijne kerk. Uiteindelijk zijn er een keer 3 meiden met mij meegegaan, mijn huisgenootje, een van de Amerikaanse meiden (met wie ik heel veel omga) en een Duitse studente. Hoewel ik tot die tijd alleen naar "de tweede helft" ging, besloten we toen maar meteen voor de volle mep te gaan. Dat beviel me zo goed, dat ik dat nu elke week doe. De dienst begint om 11:00 (Spaanse tijd: ergens na elven) en bij aankomst probeer je zoveel mogelijk mensen te begroeten (incl. het zoenen). Er wordt tijdens de eerste helft veel gezongen, de voorganger maakt regelmatig een toepassing bij een lied en de leden mogen een lied kiezen of een bijbelgedeelte voorlezen of bidden. Ook wordt er gevraagd of er nieuwe mensen zijn die zich voor willen stellen. Wij vielen natuurlijk enorm op als 4 buitenlandse meisjes, dus dat werd ook aan ons gevraagd. Echter, vanwege ons gebrekkige Spaans hadden we dat niet helemaal begrepen, dus werd de enige Engelssprekende in de gemeente gedwongen de vraag voor ons te vertalen (hoewel wij het toen natuurlijk al wel begrepen). In de tweede helft wordt er een meditatie gehouden, en ze zijn juist begonnen met een prekenserie over Timotheus.
Na een wat lastige start met mijn klasgenoten, begint dat nu ook (eindelijk) beter te worden. Ik denk dat er wat wederzijdse angst was om met elkaar te praten vanwege de taal. Eén jongen probeert regelmatig een beetje te kletsen en ook wiet heeft veel voor me gedaan. Wees gerust: tijdens een van de lessen ging het daarover en ze waren erg verbaasd over het hoge percentage Spanjaarden dat het weleens gerookt heeft. Toen kwam ik natuurlijk in beeld, want ja: jij komt uit Amsterdam! Helaas moest ik haar uit meerdere dromen halen en vertelde haar dan ook dat het percentage in Spanje hoger is dan in Nederland, ik zeker niet uit Amsterdam kom en dat Nederland meer is dan Amsterdam en wiet! Helaas geloofde ze me niet op alle punten, maarrr mijn eerste gesprekje (in de groep) was een feit. Sindsdien wissel ik regelmatig een paar zinnetjes met mensen, maar het bleef wat ongemakkelijk. Tot deze week, een paar mensen besloten naar een Arabisch theehuis te gaan en ik dit als een kans zag. Dit bleek waar te zijn, we waren met z'n vijven en het was eindelijk volgbaar voor mij. Ik wist snel genoeg aan te haken bij sommige gesprekken, vond dan de moed om ook wat te zeggen én meestal begrepen we elkaar. Een hele stap vooruit dus en ik kijk enorm uit naar de volgende stap(pen).
Om af te sluiten nog wat korte irritaties/grappige dingetjes aan mijn leven hier:
- we hebben 3 dagen zonder warm water gezeten, doordat de gasfles al leeg was en het weekend was
- ik heb inmiddels een aantal lessen niet gehad, omdat ze toch niet doorgingen, of de halve les verstreek voor de docent op kwam dagen
- we hebben de eerste echt warme dag gehad: 28 graden!
- meneer in de markthal en zijn collega en klant vonden het erg vermakelijk dat ik vroeg hoe je kokkels klaarmaakt
- toen ik ze klaarmaakte ging het toch niet helemaal goed: vlam in de pan (gelukkig snel gedoofd en de kokkels waren heerlijk)
Weer bedankt voor het lezen en laat het me vooral weten als je me mist, wat bij wilt praten en/of wilt skypen! Lijkt me erg gezellig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
