Semana Santa

De week voor Pasen is hier een hele bijzondere week, de Semana Santa, ofwel heilige week. De kinderen hebben vakantie en ook volwassenen hebben vanaf donderdag al vrij. Het begon de zondag voor Pasen en eindigde op Goede Vrijdag. In het centrum worden processie gelopen waarbij alles in het teken staat van het lijden en sterven van Jezus. Op hun bijzondere, Roomse manier natuurlijk. Sevilla staat er het meest om bekend, maar, zo zei Manuela, Jerez is hetzelfde als Sevilla, alleen iets kleinschaliger.  

Maandag was voor mij de belangrijkste dag in de Semana Santa, want toen ben ik meegeweest. Ik had gevraagd wanneer Nacho en Nachito in de processie meeliepen en dat zou op dinsdag zijn. Mij leek het leuk om daarbij te zijn, want Nachito had vanaf het eerste moment gezegd dat ik mee moest komen, dus ik vroeg of ik met hun meemocht als zij gingen. Manuela kwam echter met het idee, achteraf briljant, dat ik beter maandag mee kon gaan en dan als het me beviel kon ik altijd nog meegaan. Dit, omdat het broederschap van Nacho een enorm lange processie heeft, tot ongeveer half 3. Dus ik ging op maandag mee, na een lange dag met de kinderen en zonder vrije tijd. Opnieuw verkleedde iedereen zich, dus ik voelde mij ook verplicht wat netter te gaan. De nette jassen werden van stal gehaald en we konden vertrekken. Eerst gingen we naar het huis van een oom en tante van Manuela, waar een deel van de familie zich verzameld had. Opnieuw voelde ik hoe vervelend het is als je de taal niet spreekt. Ik kreeg wat lekkernijen in mijn handen gedrukt en na 10 keer gevraagd te hebben of ik echt niet meer wilde, vertrokken we. Door een enorme drukte van mensen liepen we naar een plekje waar bekenden van het gezin een mooi plaatsje gevonden hadden. De route van de processie was afgezet met speciale schotten en daarachter stonden stoeltjes voor de toeschouwers. De kinderen stonden allemaal tegen de schotten aan. En toen kwam de processie. Elk broederschap had een eigen 'optocht', met eigen kledij. Vooraan liep altijd een rijtje van zo'n 4 mensen die een doek of metalen voorwerp in hun handen hadden. Daarachter volgden de penitentes, mensen met een 'puntmuts' op en velen van hen droegen grote kaarsen. Dit was het hoogtepunt voor de kinderen, want zij maakten ballen van het vallende kaarsvet. Sommige penitentes hielpen de kinderen door de kaars zo te houden dat de ballen snel groeiden, terwijl anderen de kaars bewust aan de andere kant hielden. Na een groep penitentes volgde de paso, een soort enorme tafel waarop een beeld van Jezus of Maria stond. Zo was er een waarop Jezus te zien was, die zijn kruis droeg, op weg naar Golgotha en een waar Jezus daadwerkelijk aan het kruis hing. Als zo'n paso voorbijkwam, stond iedereen op en stopten de meesten met praten. Voor hen was het ook een hele serieuze gebeurtenis, terwijl het voor de kinderen meer een gezellig feestje is. Maria had vaak mooie kleding aan en de paso's waren versierd met veel bloemen en kaarsen. Deze paso's worden gedragen door mensen die de randen op hun schouder dragen. Om daar onder te staan is echt geen pretje, maar dat is ook de bedoeling. Na de paso volgden weer een aantal penitentes en dan een groep 'normale mensen'. Daarna volgde het volgende broederschap. Bij een broederschap, hadden de penitentes geen puntmuts, maar een zak over hun hoofd. Hier liepen er verschillende ook op blote voeten en hele groepen droegen een kruis, net als Jezus. Zo liepen er verschillende broederschappen langs, rond 11 uur kwam de laatste langs. Toen we vertrokken, werden er nog wat lekkernijen gekocht, dus ik kreeg chips.
Dinsdag was dus de dag dat Nacho en Nachito mee zouden lopen. Rond 4 uur hadden ze zich omgekleed, dus heb ik er een foto van gemaakt. Nachito was helemaal trots en had er ook al lang naar uitgekeken. Het was dus heel jammer voor hem toen we hoorden, dat de processie niet doorging vanwege het weer. De lucht was grijs en tussen 9 en 12 uur zou het gaan regenen, dus besloten ze niet uit te gaan. Ik begreep er weinig van, maar het is niet goed voor de (zeer kostbare) paso's om in de regen te zijn. Volgensmij heeft het gewoon vooral met de regen-allergie van de Spanjaarden te maken. Omdat de processie niet doorging, gingen ze maar naar de oma van de kinderen om daar de wedstrijd Spanje-Frankrijk te kijken.
Woensdag waren Nacho en Manuela tot 19:00 weg, dus was ik heel de dag alleen met de kinderen. Ik heb daarna nog ongeveer tot 21:00 gewerkt en toen werd me verteld dat ik mocht doen wat ik wilde, want ze zouden erg laat eten. Daar maakte ik dankbaar gebruik van, want het was een zware dag geweest. Donderdag was dus de vrije dag voor iedereen én de verjaardag van Jimena. Ze had het er al weken over dat die eraan kwam, maar veel werd er niet aan gedaan. Ze heeft geen cadeaus gehad, geen lekker eten op, geen taart en er was ook geen bezoek voor haar. Er kwamen wel 3 nichten, maar die kwamen om Manuela hun haar te laten doen. Rond 4 uur gingen alle kinderen om de beurt in bad en daarna deden ze hele nette kleding aan. Ze zouden een lange mis bijwonen, daarna meerdere kerken bezoeken en afsluitend de processie bekijken. Dus toen ze om 5 uur vertrokken, had ik vrij. Tot ongeveer half 11, want Manuela had gebeld: de kinderen zouden door een vriendin thuisgebracht worden, of ik ze in bed wilde leggen. Nachito was helemaal verbaasd, toen ik hem vertelde dat hij meteen naar bed moest. Gelukkig ging hij heel gemakkelijk naar bed, vooral nadat ik even, heel gezellig, op zijn bedrand met hem had gekletst.
Vrijdag gingen Ana en Nacho 's morgens nog naar een mis, de rest van de dag was zoals normaal. Voor mij was het heerlijk om temidden van al dat Roomse gedoe, eindelijk weer een 'normale preek' te kunnen luisteren, dus ik was heel blij dat ik op Goede Vrijdag de preek live mee kon luisteren.  


P.s. Iedereen ontzettend bedankt voor de reacties en berichtjes, in welke vorm dan ook. Ik vind het ontzettend leuk om te horen dat mijn (vaak enorm lange) berichten gelezen worden, maar ook om dingetjes vanuit het geweldige Holland te horen. Dus, iedereen bedankt!